ستاره دوباره سلام.امشب چقدر دلتنگم و چقدر خسته .میخام اینقدر بنویسم اینقدر زیاد که

واژه ها به حرمت انتظار یه دل منتظر، تسلیم بشن و خودشون به نقطه ی توقف  برسن .  یه

زمانی فکر می کردم عشق مال کتاباس و عاشقا  همون اسطوره های افسانه های خیلی خیلی

قدیمی ، وقتی می خوندم نمی فهمیدم  قطره اشکای چشماشون چقدر مقدسه چون اشک نیست

خون دل سالهای انتظاره،انتظاری بدون پایان و تا ابد ناکام.امشب میخام با تموم ستاره ها و آسمون

قهر کنم .اگه صدام به تو می رسه  چرا دلتنگیای منو حس نمیکنی؟چرا بی تابی و بیقراری دلم رو

حس نمی کنی؟ یه بار تو با دلم حرف بزن ، یه بار تو بگو . همه جا ردپای توست  و همه جا سرشار

از عطر تو ، یاد تو ، نام تو. همیشه میخام آدما رو کنار می زنم که به تو برسم.به تویی که همیشه

 برام تو مهی ، دور از دسترس.غربت از تن تو سخت نیست.غربت  از نگاه تو  و روح تو زجرآوره ،فکر

اینکه من جایی تو قلب تو نداشته باشم همیشه چشمهامو بارونی می کنه درست مثل الان ،حالا

همین ثانیه ها و لحظه ها ، وقتی دارم می نویسم که خیلیا مثل قبلا من، هنوز تو افسانه ها باقی

موندن ،شیرین دروغ نبود و زخم عمیق دل کوها افسانه نبود ، سر به صحرا گذاشتن و سرگشتگی

مجنون  و دل همیشه شکسته ی لیلی قصه ی کودکیها نبود . قصه ی من بود ، قصه ی تو. قصه ی

همه ی آدما که حقیقت عشق رو با تمام تلخیش حس کردن.دوباره به همون تسبیح قدیمی پناه

آوردم ، همون قرار  من ودل وقت دلتنگی برای تو .سکوت محض شب و یه دل بیقرار ، حتما کسی

خواهد بود که چشمهاش همیشه بیناس ، مهربانا ! .....م رو  هر کجاست در پناه خودت بگیر.